Эх орны болон дэлхийн өнцөг булан бүрээс янз бүрийн л захидал надад ирэхэд тэдгээр захидал бүрт хариу бичсээр он жилүүдийг үдэж байна. Зарим захидлуудыг энд нийтлэж байхаар шийдлээ. Шүүгээний буланд чимээгүйхэн хэвтэх захидал виртуаль ертөнцөөр аялж урт удаан наслаасай. Жич: захидлуудад гарах нэрсийг нууцлах болсныг Уншигч Та ойлгоно биз ээ. Захидлуудыг засваргүйгээр, бүрэн эхээр нь нийтлэж байна.

2008 оны 10 сарын 03нд ирсэн захидал:

“Сайн байна уу? Багшаа! Таныг хуучин ажлаа хийж байгаа эсэхийг сайн мэдэхгүй байнаа. Та ангиа 10 төгсгөчихөөд өөр ажил хийнэ гэж байсан болохоор миний захидал эзэндээ очих магадлал тун бага байгаа болов уу гэж айж байна. Хэрэв ангиа төгсгөчихөөд ажлаа сольсон бол хэдийнээ 3 жил өнгөрчээ. Юу ч болсон хуучин хаягаар тань захиагаа илгээж үзэхээр боллоо. Таньдаг багш ч юмуу хэн нэгэн нь хүргээд өгч юуны магад гэж горьдсон нь энэ. Та минь сайн байгаа биз дээ. Таныг сайн байгаа гэдэгт би үргэлж итгэж явдаг юм шүү. Тань шиг сайн багш, сайхан сэтгэлтэй хүн сайн л явах нь дамжиггүй байхаа. Захиа бичилгүй их уджээ. Намайг уучлаарай та минь. Миний хувьд амьдрал хүссэн шиг минь дардан сайхан байсангүй ээ. Юу ч бодолгүй дэндүү гэнэн сайхан амьдарч явжээ. 10-р ангиа төгсөөд цав цагаан талд гав ганцаархнаа хаягдчихсан юм шиг л санагдаж байлаа. Би таньд хэлж байснаараа англи хэлээр конкурстсэн. Миний оноо ч сайн байсан оройхон тийшээ хамаг юм эсрэгээрээ болж нэрсийн дараалал өөрчлөгдөөд ирсэн. Миний аав ээж 2 хар ажил хийдэг таньдаг хүн бага хүний өөдөөс юм хэлээд өгөх биш намайг хэн ч тоогоогүй миний үгийг  сонсох хүн байгаагүй ээ. Би хувийн сургуульд хятад хэлний ангид орсон миний төлбөрийг хийх гэж манайхан бөөн юм болсон өр шир тавиад л... би болихоор шийдсэн тэр үед их хэцүү үе байсан. Надаас л бүх юм болсон байх л даа. Ээж аав маань ч салах сарних дээрээ хүрсэн. Сургуульгүй явж байгаад нөхөрт гарсан. Охинтой болсон. Одоо аймагтаа англи хэлний коллежид сурч байгаа. Нөхөр минь Солонгос яваад 2 жил болж байна. Охин маань цэцэрлэгт явдаг юм. Таны хэлсэн, зөвлөсөн, хийсэн бүхэнд тань би талархаж байнаа. Д /Melody: дүү нь юм/ УБИС-н түүхийн анги авсан манайхан бас л сургаж чадаагүй ээ. Энэ цаг үед мөнгө бүхний үүд хаалга болсон бололтой. Одоо дүү минь хотод ажил хийж байгаа гадагшаа гарах санаатай, тэр нь бараг бүтэж байгаа, удахгүй явах байхаа. 9 сар эхлэх болгонд л “Эгээ би сурсан бол өдийд гоё сургуульдаа тэд дүгээр курст байхгүй юу” гээд л ярьдаг юм. Дотроо дүүгээ үнэхээр их өрөвдөж хайрладаг юм. Гэхдээ бүх зүйл дуусчихсан биш дээ. Залуу хүмүүс байна даа. Сурахад оройтдоггүй гээ биз дээ. Болно байх аа. Би англиар овоо ярьна, бичнэ, уншина. Америк багштай их дажгүй коллеж, энэ жил 2-р курс, дараа улирлаас америк багш ирнэ гэсэн, жаахан тийм л байна даа. Би дэндүү тэнэг тайван байжээ гэж одоо л бодож байна. Бүх зүйл өөрийн толгой дээр ирээд бүхнийг өөрийн толгойгоороо хийх үед л бүгдийг ойлгох юм даа. Гэртээ ирээд хуучин дэвтэр номоо үзэж байгаад таны захиануудыг олж уншлаа. Буцаад тэр цаг үед очсон юм шиг л сайхан сангдлаа. Яах ч учраа ололгүй ийш тийш цовхчин явж байтал аль хэдийнээ олон жил өнгөрч дээ. Багш минь, надад ямар энэ бүхнээ нээж ярих хүн байх биш дээ. Таньдаа л бичлээ. Олон жил холбоогүй байсандаа үнэхээр харамсаж байна. Намайг хүн бүр л эрт нөхөрт гарч хүүхэдтэй боллоо гэж зэмдэж байлаа. Би бүр гадагшаа гарч хүмүүстэй уулзахаас ч дургүй хүрч байлаа. Хүүхдээ олчихоод авхуулья ч гэж бодсон л доо. Гэхдээ би тэгээгүй ээ өрөвдөөд чадаагүй. Одоо би их л зөв хийж дээ гэж өөртөө бас нөхөртөө баярладаг юм. Миний охин их хөөрхөн харах бүрт хайр хүрэх юм. Би цаашдаа үргэлжлүүлэн сурах гэж байгаа охин минь орхиод явахад арай л жаахан байна. Та миний захиаг авбал заавал хариу бичээрэй. Чанга тэврэн үнсье. Таныг хүндэтгэсэн Б. ”